Een greep uit mogelijke verklaringen waarom speelpleinen er moeilijker in slagen om voor de zomer voldoende jongeren te vinden. De mirakeloplossing bestaat niet en alles is contextgebonden. De conclusie die wij alvast trokken uit het onderzoek in 2020 naar aanleiding van ons speelpleincongres, is dat jongeren zich vandaag het liefst flexibel en taakgericht engageren. De inspiratiebundel 'speelpleinwerk is jeugdwerk' naar aanleiding van het congres is een verzamelwerk van bijna 100 pagina's boordevol inzichten, indrukken en tips om jongeren aan je speelplein te binden. Op speelplein.net/congres2020 vind je nog meer info. 

De Vlaamse Dienst Speelpleinwerk nodigt speelpleinwerkingen dan ook uit om aan de slag te gaan met dat inzicht, het experiment aan te gaan... De resultaten en inzichten van jullie pogingen willen we graag als uitgangspunt gebruiken om ons volgende congres in 2024 aan op te hangen. In tussentijd een aantal powertips om de laatste eindjes aan elkaar te knopen. 

1. Bevraag al jullie (hoofd)animatoren die afgelopen jaren op het speelplein hebben gestaan. Ook, of zelfs zéker, de mensen die je online nog niet hebt gehoord. Neem de telefoon en bel hen even op om te luisteren waarom ze zich nog geen kandidaat hebben gesteld. Dat geeft je een duidelijk overzicht van wie nog twijfelt, om welke reden en wanneer er meer duidelijkheid komt. Het geeft jullie tegelijk ook de kans om aan te geven dat zij hun steentje kunnen bijdragen tot een geslaagde speelpleinzomer! En wie weet haal je zo nog een aantal mensen over de streep. Persoonlijk zien of opbellen werkt, Facebook is een stervend medium…

2. Maak jullie (hoofd)animatoren ervan bewust dat zij het beste uithangbord zijn voor het speelplein. Iemand die jou kent en je aanspreekt om iets te doen omdat die écht potentieel in je ziet kan de start zijn van een hele nieuwe wereld. Laat je animatoren dus even actief nadenken wie van hun vrienden of kennissen zij potentieel zien als animator en wie ze kunnen aanspreken om eens mee op het speelplein te staan. Voel je twijfel bij hen? Durf te bevragen wat hen tegenhoudt om mensen aan te spreken en zoek samen naar een haalbare manier.

3. Om jongeren aan te spreken is een middelbare school bezoeken of een brief handig, maar niet altijd mogelijk. Gelukkig hangen jongeren altijd wel ergens rond. Neem er eens de kaart van je gemeente bij. Langs waar fietsen ze van school naar huis? Waar vind je ze op vrijdagavond als de bel rinkelt? Welke evenementen staan er op de kalender de komende weken? Verzamel een groepje animatoren en trek er samen op uit om de jongeren te strikken. En loop je toch geen jongeren tegen het lijf, denk dan even na over relevante actoren als tussenschakels: vrienden, ouders, trainer, buren, … ook zij kunnen jongeren aanspreken en aanzetten om animator te worden.

4. Maak de nood zo concreet mogelijk: wie heb je nodig, waar en wanneer om de puzzel compleet te maken. Zo kunnen (nieuwe) animatoren er onmiddellijk hun agenda bij nemen!  Iemand die wel kan komen buiten de momenten waarop je iemand nodig hebt? Maak dan toch plaats! Het is het ideale moment om goesting en binding te creëren, iets extra te organiseren of ademruimte te creëren voor andere (drukkere) weken. Een (hoofd)animator die nu gaat werken, maar toch nog iets wil betekenen? Misschien kan die een rol opnemen tijdens de opstart van jullie werking, tijdens de avondvergadering of een animatorenactiviteit. 

5. In dit nieuwsbericht spreken we bewust over ‘jullie’. Want je hoeft het niet alleen te dragen en op te lossen. Betrek je animatoren, collega’s en/of het gemeente bestuur hierin. Zorg ervoor dat zij een goed beeld hebben van de situatie, dat jullie samen een plan van aanpak uitrollen en een stappenplan hebben in nood. Hou elkaar op de hoogte en spreek af wanneer je de situatie herbekijkt. #Oneteam #Onedream

6. Paniekvoetbal schrikt mogelijks ook mensen af, zowel ervaren mensen als potentiële nieuwe animatoren. Probeer dus eerder op een neutrale concrete manier te communiceren en de krachten te bundelen. Blijf foto’s van leuke momenten de wereld insturen eerder dan rode alarmbellen. 

7. Corona bracht ons wat last-minute-management en extra flexibiliteit: neem je dagverloop, het takenpakket en de voorbereidingsmomenten even onder de loep: zijn er mogelijkheden om je anders te organiseren?

• Kan je op (sommige dagen) de keuzeactiviteiten of groepsactiviteiten anders indelen zodat je het met minder animatoren aankan?
• Kan er voor een dag in de week een groot spel voorbereid worden, zodat de druk er dan wat af is?
• Zijn er interessante workshops mogelijk of initiatieven (een jeugdvereniging, sportvereniging, de bib, het zwembad, de sporthal, Noord-Zuidraad, woonzorgcentrum, …) uit de gemeente die graag een activiteit aanbieden op het speelplein of op hun locatie?
• Of mensen die willen helpen met praktische taken (een ouder, een buur, een vereniging voor mensen met een beperking, …) ?
• Bekijk even wat er allemaal in jullie buurt is en durf mensen aanspreken! 

8. Blijf geloven! Ook zonder magische toverstaf komen jullie samen ongetwijfeld tot een goed plan van aanpak en doen ongetwijfeld jullie stinkende best. Moet je toch ergens een beslissing nemen waar je in eerste instantie niet gelukkig van loopt? Onthoud dat je dit doet voor het vakantiegevoel van alle kinderen én jongeren op je werking. Probeer dit dan ook voor jezelf en de hele ploeg te relativeren: je kan niet meer doen dan je uiterste best!

9. Richt je blik ook op de toekomst! Als je nu al merkt dat het moeilijk loopt, probeer dan al vooruit te blikken en een langetermijnvisie op te bouwen. Welke zaken neem zaken mee naar de toekomst: Waar hou je absoluut aan vast? Waar liggen mogelijkheden en wat kan adem geven aan de organisatiedruk?

10. Toch nood om even stoom af te laten, te pingpongen of je schepen mee te nemen in je verhaal? Naast je collega of een medebestuurslid, kan je ook altijd rekenen op je lokaal ondersteuner!