Door de samenwerking en het gezamenlijke geloof in tieners kroop Formaat in zijn pen. Ze interviewden VDS en Kind en Samenleving over tieners. Over tieners in de samenleving, over tieners op het speelplein en over tieners in het jeugdhuis.
Een greep uit het artikel:
12 tot 15 jaar is hij. Iets tussen een kind en een jongere. Half speels en half volwassen. Nog niet serieus te nemen. Vaak wat slungelig of onhandig. Met puisten. Veel te luid. En nooit alleen. Staart uren naar zijn gsm of veroorzaakt overlast. Wat hij wil? Geen idee. We stellen u voor: de tiener. Of toch hoe mensen over ‘m denken.
“Lange slungels met een enorm zelfbesef, nood aan aandacht en nood aan vrienden”, zo beschrijft Tine Bergiers van VDS (voluit: Vlaamse Dienst Speelpleinwerk) het stereotiep van de tiener. Als expert ‘spelen’ en aanspreekpunt binnen de bovenlokale ondersteuning van VDS ondersteunt Tine mee alle speelpleinwerkingen in Vlaanderen en Brussel. “De wereld van tieners draait alleen om hen én hun vrienden.”
Nog één ding over tieners dat vaststaat: ze worden vaak over het hoofd gezien. Laat dit artikel, naast een pleidooi voor meer luisterbereidheid, ook een inleiding zijn tot wat die tieners nu echt zijn. “Er zit ongelooflijk veel in hen”, benadrukt Tine. “Ze kunnen scherp uit de hoek komen en hoeven niet na te denken over de gevolgen. Vaak zijn er nog weinig gevolgen. Ze zeggen waar het op staat. Ik vind tieners tof.”