IPA Glasgow

Niet alleen in Vlaanderen komt de VDS op voor het recht op spelen. Internationaal vertegenwoordigt onze organisatie België in de International Play Association (IPA).

Dit verbond van bijna 50 landen bestaat sinds 1961 en heeft als doel het recht op spelen (zoals omschreven in artikel 31 van het kinderrechtenverdrag) als fundamenteel mensenrecht te verdedigen, te beschermen, te behouden en te bevorderen.

IPA world organiseert driejaarlijks een internationaal congres. Het brengt organisaties van over de hele wereld samen om te spreken over het recht op spelen. Met de VDS engageren we ons om op elk congres een vertegenwoordiging vanuit de VDS te sturen.

De eerste week van juni 2023 ging het 22ste IPA congres door in Glasgow, Schotland. Ook wij waren er weer bij. 3 VDS'ers, Ruben (vrijwilliger), Phaedra (Stadsondersteuner Sint-Niklaas en WASO) en Tine (Verantwoordelijke Beleid) vertegenwoordigden de VDS en België.

Het congres heeft als hoofdthema: Play: Rights & Possibilities. De hele week worden er heel wat sessies, panelgesprekken, workshops... georganiseerd. Deze werden onderverdeeld/hebben te maken met 5 subthema's.

Play and the realisation of other rights
Play and the creation of environments
Play and the quality of childhood
Play and children's entitlement to optium development
Play and resilience.

Vorige edities

Onze reis naar Glasgow was niet de eerste keer dat we België mochten vertegenwoordingen op het congres. Ontdek alles over de afgelopen edities!

We waren daar niet alleen!

Onze frollega's van Speelmakers BE en NL waren ook aanwezig! Dit gaf ons de kans om nog meer te kunnen uitwisselen en elkaar aan te vullen.

Het programma

Gevolgde sessies

Maandag

Maandag stond in het teken van registreren en installeren. 's Avonds werden we uitgenodigd op het stadhuis voor een verwelkomingsreceptie. We leerden er alvast "Fáilthe": het Schotse woord voor welkom!

Dinsdag

Dinsdagprogramma (volledig)

Wij volgden deze sessies:

The Lundy Model of Child Participation and Play Leaders in designing playspaces in Taiwan (Ruben en Tine)
CORDS: Co-production of research direction & strategy with children & young people (Ruben en Tine)
Neighbourhood Play System: A new approach to creating play in neighbourhoods (Phaedra)
A Play Australia's vision: A connected and healthy Australie where play is a part of everyone's daily life (Phaedra)
PARS Playwork Practice: helping adults to free up time and speca for childhood (Tine)
Play is the way: using play and the power of relationships to promote development in children with unique individuel differences (Tine)
Exploring features of children's speech when playing with toys and when playing games on digital devices (Ruben)
Humor in play (Ruben)
The play cycle - an observation method: Recording the process of play (Phaedra)
Everyday assemblages: older children's interactions with smartphones in outdoor play (Phaedra)

Daarnaast gaven we ook onze eerste eigen sessie: The Power of Youthwork.

Woensdag

Woensdagprogramma (volledig)

Wij volgden deze sessies:

Functions Schmunction - A look at the joys and shapes of autistic play (Phaedra)
Teenagers and public space in Scothland (Tine)
Authentic Autistic play is a human right (Phaedra)
What do we talk about when we talk about leisure? (Tine)
Play streets, Play on streets and suistions of social, spatial and environmental justice (Tine en Ruben)
Play street outcomes: how can we make them more equitable and sustainable? (Tine en Ruben)
Design for kids: a children's rights (Ruben)
Child centered design for play - taking the starting point in children when designing for play (Ruben)
Playing on the edge: playwork and the emerging social ecology (Phaedra)
Ecology of play: framework for outdoor play spaces (Phaedra)

Daarnaast gaven we ook onze eigen sessie: "Playing 'à la carte' in an open system to play"

Donderdag

Donderdagprogramma (volledig)

Wij volgden deze sessies:

Play is the way - a documentary (Phaedra en Tine)
How adventure playgrounds enable children to build resillience (Tine)
Play, Risk and safety: understanding and dealing with a complex situation (Phaedra)
Adventure playgrounds and the maker movement (Tine)
Recess by design, not by chance (Ruben)
'Even if they're bad, maybe they need a chance to run around' (Ruben)
From gap to gain: innovative solutions for pre-service teachers (Phaedra)

Daarnaast gaven we ook onze eigen sessie rond impulsen en luisterden we naar de keynote van dr. Sudeshna Chatterjee: "How play drives public spaces for children".

Vrijdag

Op vrijdag was het vooral afsluiten dat op het programma stond. Daarnaast hebben we een plaatselijke soort 'buitenspeeldag' meegemaakt.

Gegeven sessies

Ook wij komen daar niet zonder lege handen toe. Wij mochten ook 3 sessies geven. Twee presentaties en één playbreak.

The power of youthwork

Onderstaande (korte) inhoud hebben we gepresenteerd. (in het Engels)

Animators are fully responsible for the play possibilities on their playground. They not only provide an extensive play programme, but also ensure the complete practical organisation; for instance meal times, sign-ups, communication, evaluation ... Besides all that, they are in direct contact with the parents, also with local politics and partner organisations.
In this presentation we want to tell you a little more about the conscious choice to give young people ownership and responsibility for their own playground. Young people have a lot to offer, including the dynamics between children and themselves. As a young person, they are closer to the children's world, which means that it's easier to connect at different levels. This makes playground work a true form of youth work. Youth work's mission is to actively create space for the rights of children and young people. This gives every child and youngster the opportunity to be young.
As VDS we radically opt for youth work as a method for more and better playing opportunities for every child and possibilities to grow and learn for young people.
By handing so much ownership to young people and allowing them to embrace it, young people learn to organise, take responsibility and educate themselves. They thus become valuable citizens in their local community. They are working on their own qualities that will be useful in many areas of their future lives. Youth work is a unique environment to experiment, fail and learn. Playground work therefore also focuses on training, coaching and supporting young people in their responsibility. In the presentation we give an insight in how we, as VDS, support the youngster on different levels. We take participants through our training sessions and courses to strengthen that power of youth work

Onze presentatie.

Playing 'A la carte" in an open system

Onderstaande (korte) inhoud hebben we gepresenteerd. (in het Engels)

For the VDS, “playing” is not the same as “playing at a playground”. For the latter, there is a concrete idea of how this “playing at a playground” should be organised. The playing system that, within a vacation context, offers the best playing possibilities in our view is a strong 'open system of playing'.
The concept is based on choice and variation. This starting point determines the playground duty for us: creating a playing environment with as many playing chances and possibilities, giving every child the playing chances it wants.
VDS strives to enlarge playing possibilities and use them better making sure every child finds its “thing” at any time of day on the playground. Hence the fact that young people are involved and have responsibilities on their playground, the power of youth work is in full effect; the animators offer varied activities and children can play as much and as long as they want. Children make their own playing menu and enjoy a true holiday.
In this presentation, we will engage with participants in an interactive way to teach them different playing systems.What are the varieties, how to move towards more diversity and choice in each playing system and how do you implement the playing systems in your organisation? We introduce them to different roles of playworkers. We teach them several techniques to prepare activities. We will show a wide range of examples of Flemish playing systems throughout the presentation.

Onze presentatie

Acting on impulses

Er waren ook geregelde 'playbreaks', naast de inhoudelijke sessie. ook wij verzorgden zo'n playbreak.

In the play break we would like to introduce the participants in the aspect of playing from impulses. As VDS we have many theories where any type of play can start from. Impulses come from the environment, the materials, the children, fantasy and the playworker. We'll show how easily you can start or enhance a play opportunity through these impulses. You do not need a lot of preparation, nor do you need a lot of expensive materials.

Verschil mag er zijn!

Veel verschil in mening

We zijn niet aan onze eerste rodeo toe als het gaat over visie op spelen. En zeker niet om die op internationaal niveau te gaan verkondigen en verdedigen.

Wat wij in Vlaanderen doen, qua jeugdwerk en qua speelpleinwerk is ongezien. Zelf in ons eigen landje, zien we sterke verschillen tussen Vlaanderen/Brussel en Wallonië.

Onze visie op spelen, op jongeren-engagement, op jeugdwerk, op spelen, gaat ver. Soms heel ver. Het vertrouwen geven aan 16 jarigen om al lerend, experimenterend, voor een groep kinderen te staan is vaak ongezien in de wereld.

Het feit dat die zeer jonge jongeren vaak ondersteund worden door gewoon-iets-oudere-jongeren doet mensen echt fronsen. "Hoezo? En wie controleert dat dan? En wie is dan baas? En de ouders zijn daar oké mee?..."

Onze passage verliep dus niet onopgemerkt. We nemen je graag even mee in enkele discussies die we daar voerden. Soms mét theorie in een sessie, soms gewoon aan de koffie en de koekskes...

Waar zitten die verschillen dan?

Mag je een spel sturen? | Spelen, is dat voor iedereen? | Spelen als doel? | Extra info vanuit verschillende sessies | Begeleid of onbegeleid spel?

Schaar steen papier?

Schaar-steen-papier... of is het Blad-Steen-Schaar. Een discussie die bij de VDS de gemoederen hoog doen oplopen.
We vroegen ons dan ook af hoe de rest van de wereld dit spel speelt...

Begeleid of onbegeleid spel?

De mening van de VDS

Op het speelplein, in het Vlaams jeugdwerk, draait spelen rond samen-spelen. De animator of begeleider heeft een actieve rol in het creëren van speelkansen voor kinderen. De manier waarop ze dat doen verschilt: door actief mee te spelen, door speelimpulsen aan te bieden, door verschillend speelaanbod ter beschikking te stellen. Het is de samengang van kind én animator dat voor vele fijne momenten binnen ons jeugdwerk zorgt.

Dat maakt het jeugdwerk bij ons ook zo sterk. Het is voor én door de jeugd dat het wordt georganiseerd. Dat samen zijn is waardevol.

Er zijn echter ook tegenstemmen op dit samenspel.

Een andere kijk...

PARS vertrekt vanuit het idee dat je als begeleider het spel van kinderen té veel beïnvloedt. Je hebt als volwassen 'macht' om situaties te gaan manipuleren door begeleid spel.

Er zijn dan 4 onnodige invloeden die je als begeleider uitvoerd.

Directing: je gaat spel gaan sturen door impulsen te geven.
Imposing adult agenda: je gaat het spel onnodig sturen door een volwassen blik op het spel en de ruimte te gebruiken. Denk aan kinderen corrigeren die een schuifaf niet gebruiken waarvoor het dient.
meeting own need: je gaat het spel onnodig sturen door zélf mee te spelen en er plezier aan te willen beleven
insensitive presence: je gaat het spel onnodig sturen door gewoon onbedacht aanwezig te zijn. door jouw aanwezigheid zal bepaald gedrag niet worden gesteld, omdat kinderen aanvoelen dat je iets wel/niet wenst.

Ze geven ook aan dat er 3 aanpassingen zijn aan het spel die je wél dient uit te voeren.

Safety: elke aanpassing die bijdraagt aan de veiligheid van kinderen
operational: ervoor zorgen dat het spel kan plaatsvinden (openingsuren van je werking, plaats voorzien,...)
Support: bijdragen die het spel ondersteunen of het kind ondersteun in hun spel, denk aan: helpen jas aandoen als het regent, iets vasthouden als het kind daarom vraagt,...

Mag je een spel sturen?

De mening van de VDS

Als we spreken over impulsen dan hebben we het over het toebrengen van extra speelkansen in een spel.

Een impuls toedienen aan een spel, zorgt ervoor dat je de kinderen en het spel blijft voeden. Als je merkt dat een spel wat platvalt (kinderen geraken hun interesse kwijt, een spelletje lijkt toch niet zo leuk als je eerst had gedacht,...) kan een impuls ervoor zorgen dat het een nieuwe richting uitgaat.

Impulsen toedienen heeft vooral een positief effect als je dit op de juiste manier én moment doet. Loopt een spel goed, zijn kinderen helemaal geengageerd met het spel en loopt het helemaal van zelf? Dan hoef je misschien geen extra impuls te geven.

Impulsen kunnen vanuit verschillende hoeken komen.

vanuit animatoren
vanuit materiaal
vanuit de omgeving
vanuit de kinderen zelf

Vooral die laatste is ook een hele interessante. Kinderen geven zelf heel wat impulsen aan een spel. Soms nuttig, soms minder nuttig. Je kan, als begeleider, ook die impulsen gaan gebruiken. Denk maar aan fantasiespel waar kinderen plots besluiten dat jij dan maar de hond van de familie bent. En ineens puppytjes hebt...

Een andere kijk...

We kwamen heel wat verschillende meningen tegen in Glasgow.
Heel wat mensen en/of organisaties vonden het geven van impulsen veel te invasief. Ze vonden dat je dan het spel aan het sturen was.

We sommen enkele uitspraken/meningen op:

"You need the relationship first, before you can play". Als volwassene dus een impuls geven aan een kind dat je niet kent, gaat niet. Je hebt vertrouwen nodig.
We kunnen geen onderscheid maken tussen verschillende soorten spelen (bv. risky play, artful play...). Daarmee benoem je eigenlijk dat je bv. in artful play niet ook risicovol kan spelen.
Geef de verschillende hoeken op het speelplein geen namen (bv. bouwhoek, knutselhoek, kookhoek...). Dan baken je immers af wat er in welke hoek mag, terwijl spelen 'nomadisch' is. Het is beter om je terrein in zones op te delen waar bepaalde materialen standaard voorzien zijn en dit visueel aan te geven.
"Het leven is geen spelletje". Of wel? Wat als spel nu overal inzit? In de sessie "the play cycle" leerden we over hoe kinderen constant 'play cues' geven: oogcontact maken, speelgoed richting een ander kind duwen... Alles kan een 'hint' zijn om het speelgedrag te stimuleren, zowel verbaal als non-verbaal. In Glasgow kregen we meerdere keren te horen dat de rol van de volwassene beter beperkt blijft tot observeren: welke 'play cues' zijn er? Wie geeft een 'play return'? Het proces van het spelen in het oog houden, zodat je er enkele impressies uit kan halen: wie is meer dominant? Waarom worden bepaalde cues niet opgepîkt?

PARS PLAYWORK:
- avoid unnecessary adulteration
- dynamic risk assessment
- reflexive practice
- play cycle

Spelen, is dat voor iedereen?

De mening van de VDS

Bovenstaande tegenstrijdigheden komen eigenlijk neer op deze stelling. Moeten kinderen alleen spelen of mogen 'volwassenen' ook meespelen?

Jeugdwerk, hoe wij het kennen, is niet gekend in de rest van de wereld. Soms tot in extreme mate.

Niet zelden wordt er met veel argwaan (maar ook licht onder de indruk) gekeken naar ons verhaal. Wij, die 16 jarigen voor een groep van 40 kleuters zetten en er oprecht in geloven dat daar magie zal uitkomen.

Spelen is voor iedereen. Voor jong en oud.

Als VDS zit speels zelf in onze kernwaarden als organisatie. Alles wat wij doen is met een speels kantje. Ben je nu de directeur of geef je cursussen, of zorg je ervoor dat al onze facturen betaald worden... Als we samen komen is het feest. Spelen, plezier maken,...

Dat proberen we ook uit te dragen naar alle kinderen, jongeren én hun organisaties en omgeving in Vlaanderen en Brussel.

Een andere kijk...

Niet iedereen is daar altijd zo van overtuigd of neemt 'volwassenen (lees: jonge begeleiders tot oudere verantwoordelijken) mee in hun speels verhaal.

Heel wat meningen vertrokken vanuit een soort van tegen-reactie. "als volwassenen kan je niet spelen, dus meepselen zorgt voor een negatieve impact op het spel".
Maar hier en daar was er ook een jaloerse blik en het besef dat je als volwassenen dan ook écht kan vergeten hoe je moet spelen.

We sommen even een hoop verschillende meningen en standpunten op.

Spel zit op een spectrum: (spectrum van Play Australia) Independent (child-led) - supervised (child-led) - facilitated (co-led) - organised (adult-led
Het is vergelijkbaar met een vingerafdruk: elk kind is uniek, dus kunnen we als volwassene geen speeltoestel of activiteit voor 'een massa kinderen' ontwikkelen. Als volwassene moeten we stoppen met 'spelen' te proberen creëren en onze focus verschuiven naar het inzetten op een 'vruchtbare speelomgeving' (ecology of play).
Een vrouw gaf tijdens het vragenuurtje volgende opmerking mee: "I'm not fun anymore. Parents and teachers should learn how the play again!"
Als volwassene weten we te weinig over wat er omgaat in kinderen (PARS) PARS is een holistisch model (filosofie, theorie en methoden). Het model gaat over volwassenen: je mag niet binnendringen in het spel van kinderen. De enige momenten waarop je je mag (of moet) moeien zijn de momenten waarop je een verantwoordelijkheid op legaal, ethisch of veiligheidsgebied moet opnemen.
Laat kinderen in hun verwondering, zonder je daar als volwassene of leerkracht in te moeien.
Play is not childish, it's humanish and so it never stops!

Spelen als doel?

De mening van de VDS

Vakantie voor kinderen is niet anders dan voor volwassenen. Het staat synoniem voor mogen en niet moeten. Het is kiezen waar jij zin in hebt. Op dat moment ervaar je een écht vakantiegevoel!

Spelen is het hoofddoel, intens spelen het streefdoel. Kinderen hebben vakantie, de VDS streeft naar vakantie beleven! Als speelpleinen willen dat kinderen op hun werking een écht vakantiegevoel ervaren, dan zijn keuze én variatie noodzakelijk.

Elk kind is anders. Het ene kind wil spelen in de zandbak, een ander wil meedoen aan een kookactiviteit, nog een ander wil samen met vriendinnen dansen. Het ene kind vindt uitdaging in een avonturenparcours, een ander zoekt het comfort op in een zelfgebouwd kamp of leest strips. Dit uitgangspunt bepaalt voor de ons de opdracht van speelpleinen: een speelomgeving creëren met zoveel mogelijk speelmogelijkheden voor alle kinderen! De VDS streeft ernaar om die speelmogelijkheden te vergroten en beter te benutten (schema) zodat élk kind op zoveel mogelijk momenten van de dag zijn gading vindt en vrij is om te kiezen.

Een andere kijk...

De doelstellingen van het DIR-model zijn het bouwen van een gezonde basis voor sociale, emotionele en intellectuele capaciteiten in plaats van zich uitsluitend te concentreren op vaardigheden en geïsoleerd gedrag. Ze gaan met dat model aan de slag om, via het spel van kinderen de ontwikkeling van kinderen te stimuleren.
Door het in te zetten op relaties kan je het verwerken van ervaringen en sensaties mee gaan reguleren

Enkele andere meningen.

In Japan is het de gewoonte om kinderen van jongs af aan in te schrijven in een (sport)club. Competitie is hierbij de focus en vrij spel wordt moeilijk bekomen.
"Play is as important as nutrition, oxygen and love"
"children are the expert in play, hun lichamen zijn ervoor gebouwd en ook voor volwassenen kan het fijne herinneringen oproepen"
Spelen is als het kind het volledig zelf doet: een activiteit kan dan wel leuk zijn, maar eigenlijk telt dat niet als spelen.
In veel verschillende landen bestaat een vorm van mobiele (speelplein) werking. Vaak is het uitgangspunt daarvan eerder leren, met spel als middel. Zo werd 'mobile play' in Schotland geïntroduceerd als 'early learning & parenting' supporter. De mobiele werking is door de speelse sfeer een manier om zacht advies aan ouders te geven, zonder hen te stigmatiseren.
Je kan geen doelen leggen op spelen, spelen is het doel op zich, dus niet winnen. Je bent maar aan het spelen als je ermee kan stoppen en dus geen verplichting voelt. 'Feel free to quit' is een basisvoorwaarde om van spel te kunnen spreken.

Extra info vanuit verschillende sessies

Impact van spelen

Spelen gaat verder dan waar je misschien in eerste instantie aan zou denken. Speelsheid kan ook vervat zitten in bv. fruit plukken en eten delen. Om die reden zal je bijvoorbeeld in Nieuw-Zeeland regelmatig fruitbomen zien rond speelterreintjes.
We werden herinnerd aan het belang van diverse randvoorwaarden om spelen toegankelijk te maken. Zo bleek uit onderzoek in Nieuw-Zeeland dat er effectief meer gespeeld werd in de wijken dankzij nieuwe voetpaden.
Als we op straat spelen, zorgen we voor sociale cohesie en neemt de afzondering van mensen af. In Australië werd een duidelijk verband gevonden tussen het invoeren van speelstraten en de zelfmoordcijfers. Sinds er steeds regelmatiger speelstraten worden georganiseerd, zakt het zelfmoordcijfer er significant. De impact op lange termijn en het effect op de vereenzaming van mensen werd zo duidelijk gemaakt. Hopelijk kan dit beleidsmakers inspireren om speelstraten regelmatiger goed te keuren zonder het risico te lopen om commentaar te krijgen.

Impact van technologie op spelen

Maakt het internet het moeilijker om kind te zijn? Elke generatie heeft een utidaging, maar het internet is een grote... Ouderlijk toezicht is sterk afgenomen, dus kinderen worden een beetje aan hun lot overgelaten, dat houdt gevaren in.

"Kinderen van nu spelen veel minder, ze zitten altijd maar op hun schermen..." Klinkt het jou bekend in de oren? Dr. Chris Martin heeft er zijn onderzoek aan gewijd om te bekijken hoe technologie ook positief kan ingezet worden in het spel van kinderen. Hij vertrekt daarbij vanuit hoe alles interageert: voor kinderen is online en offline niet te scheiden.

Enkele voorbeelden die hij gaf, kwamen vooral neer op dat het geen nut heeft om het te verbieden, dat kinderen automatisch spelen en fysiek contact terug centraal zetten:

- In een boom klimmen werd extra uitdagend omdat ze elkaar filmden wanneer ze boven geraakten.

- Als variatie op tikkertje experimenteerden enkele kinderen met een foto nemen in plaats van tikken. Het was leuk voor even, maar na een tijdje keerden ze toch terug naar elkaar fysiek aanraken omdat het 'GOTCHA' gevoel en de anticipatie op het tikken hen meer adrenaline gaf en dus toffer was dan het digitale.

We mogen ook niet vergeten welke voorbeeldrol volwassenen opnemen in deze: wat zet jij als volwassene centraal? Het kind? Jouw telefoon? Spelen?

Impact van crisissen

Nabijheid heeft sinds corona meer nadruk gekregen, aangezien mensen wel in de buurt moesten blijven. Dit heeft gezorgd voor een vernieuwde belangstelling voor speelstraten en speelpleintjes in de buurt onder het motto "breng het spel naar waar de kinderen zijn". (Nieuw-Zeeland, sessie 1)
Door de verschillende crisissen in bv. Engeland werd daar bespaard op 'playwork'. 'Playing on the edge' door de 'emerging social ecology'
belang van verkiezingen: alle lagen hebben invloed op elkaar (schema invoegen, is zoals een uimodel met verschillende ringen)

the playful child
the play environment
the organisational environment
the wider context

#Autisticplay #AllplayisOK

"Authentiek autistisch spel is een mensenrecht" (Dr. Elise Sterling)

Is autistic play dan niet hetzelfde als 'spelen'? Misschien kunnen het wel dezelfde play actions zijn, maar de kwaliteit is toch anders. De geest en het lichaam van iemand met ASS ervaren spelen op een andere manier, zo is een kleurrijk speeltoestel niet perse nodig.

Wat zegt artikel 31 niet over "spelen"?

-> spelen op eigen manier

-> leeftijdsbreed: age appropriate play wordt benadrukt in het artikel: "volwassenen moeten leeftijdsgebonden ondersteunign aanbieden"

What's the big deal about age-appropriate?

kinderen met ASS volgen de 'voorziene ontwikkeling' niet altijd
wie bepaalt wat gepast is?
lijkt alsof hun spel dan 'onderontwikkeld' is

"to play is to be a human, failing to recogise autistic play as natural and valid is dehumanising"

"authentiek autistisch spel heeft een intrinsieke waarde. Je kan het niet gewoon als middel gebruiken om therapie vorm te geven of met het oog op gedragsontwikkeling."

"Alles kan spelen zijn: een ballon die plat gaat, een baard ontdekken, stimmen..."

"Er blijft nog steeds een idee bestaan dat mensen met autisme spectrum stoornis niet spelen of niet reageren op speelprikkels. Door dit wanbegrip gaan veel zaken verloren. Spelen is een plek van vrijheid en heruitvinden en net die zaken komen zo goed overeen met kenmerken van ASS. We moeten dus op zoek naar een gemeenschappelijke speeltaal, waarbij enkele kenmerken belangrijk zijn:

Toon oprechte interesse: ga het niet faken als je ook alles wilt te weten komen over bv. alle dinosoorten. Kinderen zijn 'bullshitdetectoren'. Er vanuit gaan dat de ander iets weet wat jij niet weet is the way to go.
Benut traagheid en herhaling, zie het als gewaardeerde ritmes.

We leerden tijdens IPA over 'autistic play shapes': types van spel die veelvoorkomend zijn, niet enkel bij mensen met ASS.

Fractal investigations
bv. stuk land blijven onderzoeken, zelfde voorwerpen blijven aanraken...
--> benieuwd zijn, geduldig blijven
Pancake stack role play
bv. dezelfde scene opnieuw spelen, overdreven gelaatsuitdrukkingen...
--> niet te snel neuwe ideeën inbrengen, meespelen, subtiele aanpassingen, maar bij script blijven
Object choreography
bv. voorwerpen in een volgorde leggen, collecties opbouwen...
--> relatie met materiaal respecteren, niet proberen aanmoedigen om "op een juiste manier" met het speelgoed te spelen
Patern sensing body talking
bv. stimming, patronen zoeken in info, kleuren, vormen...
--> niet proberen om het gedrag te stoppen, aandacht geven aan beweging & ritme, proberen op hetzelfde ritme te geraken, tijd nemen!
Concept jamming
bv. zelf woorden uitvinden, gesprekken die je moeilijk kan volgen.. (Autistische breinen werken niet lineair, maar zoeken verbindingen op andere manieren)
--> specifieke vragen stellen, uitzoeken waar je zelf in kan meegaan
...

https://playradical.com/

http://www.independentartsprojects.com/

Co-producing research met kinderen

Co-productie als een onderzoeksproject is een aanpak waar onderzoekers, jeugdwerkers en derden samenwerken en ideeën uitwisselen.

Basiswaarden: inclusiviteit, flexibiliteit, authenticiteit, reflectie ...

Vertrek vanuit enkele startvragen:

Waarom is co-productie hier de meest aangewezen vorm? Authenticiteit gaat vaak verloren bij afwezigheid van de juiste reden.
Wie is het meest betrokken bij het onderzoek? Niet enkel als input, maar ook als output (zorg voor een breed perspectief)
Hoe zal betrokkenheid gecreeërd worden? Inclusief, compassionate, flexibel: niet elk proces werkt op dezelfde manier
Wanneer? Op elk punt in het proces is het moeilijk om coproductie te wijzigen of te stoppen. Goede voorbereiding is alles.

Impact van spelen op de openbare ruimte

Link met Goe Gespeeld
Liminal spaces ten volle benutten (bv. alles onderweg naar het park, paar handvaten/touwen etc. aan boom is ook al spelen, kleine ruimtes tussen gebouwen inrichten...)
pop-up adventure playgrounds in Japan (opgestart in corona)
Wereldwijd zijn de beste voorbeelden er quasi altijd gekomen aan de hand van co-creatie met kinderen (dr. Sudeshna Chatterjee)

Exploring features of children's speech when playing with toys and when playing games on digital devices

Speelgoed kan meerdere functies hebben in het ontwikkelingsproces van het kind. Het kan op verschillende manieren de verbeelding van een kind versterken. Bv: als kinderen met poppen spelen, draagt dat bij aan de sociale cognitie. Spelen ze bv met blokken, kan dat bijdragen aan het ruimtelijk inzicht.

Ze leven zich daarnaast ook in in een bepaalde realiteit en zijn bezig met het omgaan en inleven met anderen op een spelende manier. Dit zowel in de 'echte' wereld (met andere kinderen) als in de imaginaire wereld (met poppen, in hun fantasie etc.).

Via internal state language gaan kinderen zich ook inleven in hoe andere kinderen of personages zich voelen. Aan de hand van interactie kunnen kinderen emoties van de anderen ervaren.

Bij een aantal testen werd gekeken naar verbale reacties bij spelende kinderen. Er werd vergeleken naar wanneer kinderen met playmobil speelden ten opzichte van videospellen en met poppen ten opzichte van spelen op een tablet. Hoe meer personages in het spel voorkwamen, hoe meer kinderen spraken. Dit los van het feit of dit al dan niet fictieve personages zijn of kinderen in een groep.

Humor in spelen

Humor in de kindertijd draagt bij aan verschillende sociale, cognitieve en emotionele vaardigheden. Spelen is daarbij een belangrijke factor. Spelen kan heel serieus zijn; voor echt zijn. Maar het kan ook uitdagend/prikkelend zijn (teasing) of zelfs heel dwaas. Bij een studie werd humor gecategoriseerd in een aantal soorten.

Zo kunnen kinderen dwaas of belachelijk doen, woordspelen, performing incongruities, geluidjes nabootsen, zelfs taboes aanhalen, prikkelend spelen en clowneske bewegingen maken. Al die verschillende soorten humor worden ook gelinkt met specifieke emoties.

Speelstraten

Wanneer kinderen zich amuseren op straat en daar willen spelen, ervaart niet iedereen dit op dezelfde manier. Vaak trekken de kinderen daarbij niet aan het langste eind. Zo ontstaan vaak ongelijkheden. Doordat er een stijgende vraag was aan ruimte om te spelen op straat, werd eind de jaren '30 in de Verenigde Staten heel wat straten vastgelegd als speelterrein, onder de zogenaamde street playgrounds act. Maar door de toenemende autoindustrie werden in een snel tempo de straten ingenomen door auto's. Daarnaast werd door sommigen het spelen op straat aanzien als storend en gevaarlijk.

Vandaag is ook veel meer ruimte ingepalmd, is het veel drukker geworden, meer privé-eigendom, luchtvervuiling etc. De speelstraten zijn bijna volledig verdwenen. Gebrek aan investering en onderhoud zorgt er ook voor dat bestaande speelruimte bijna niet meer gebruikt wordt en wordt dus ook vaak als argument aangehaald om het niet meer te voorzien. Het wordt op die manier ingepalmd door vervuiling en oneigenlijk gebruik van het terrein (bv drugs, daklozen, vandalisme ...).

Het vergt dus doorzettingsvermogen om speelstraten te blijven behouden. Voorbeelden in Australië toonden een positieve impact aan: sterker verbonden gemeenschappen, kinderen spelen meer buiten en een bredere waaier aan voorbeelden voor speelstraten (meer inspiratie en prikkels voor anderen om dat zelf ook te doen). Het zorgde bijgevolg ook voor meer gelijkheid en duurzaamheid voor iedereen.

Spelen wegnemen als straf?

Spelen is belangrijk, niet alleen om te bewegen, ook om zelfvertrouwen op te bouwen, hersenontwikkeling te stimuleren... (play Australia)

"spel gebruiken als beloning of wegnemen als straf is tegenstrijdig met de mensenrechten" (sessie Autistic play). Spelen is een recht, je kan het dus niet als straf ontnemen.

Een definitie van spelen maken hebben ze intussen wat opgegeven, want het is onbegonnen werk om zo'n breed spectrum in een simpele omschrijving te gieten. Het belang van spelen benadrukken is echter iets wat nooit opgegeven mag worden. (ecology of play)