Vandaag heb ik me voorgenomen om eindelijk die uitpuilende mailbox aan te pakken, het verslag van de vergadering van afgelopen week op een leuke manier te presenteren en nog wat andere taakjes op mijn to-do-lijst af te werken. (zoals het schrijven van deze tekst, dat is alvast gelukt!) In de avond heb ik dan een gesprek ingepland met één van onze vrijwilligers over zijn rol en taken als vrijwilliger bij de VDS.
Ik werk van thuis uit, dus log ik in op onze digitale bureau, waar je gesprekjes kan voeren met collega’s als je daar zijn in hebt. En we beginnen aan de mailbox: Inhoudelijke feedback op een publicatie? Check! Uurtje later voor de afspraak morgen? Ideaal! Telefoongesprek inplannen over een mogelijke nieuwe locatie voor onze werking? Dat kan, er komt opeens een gaatje vrij!
En dan gaat de telefoon… Een van onze vrijwilligers wil graag mijn mening horen over de verdere loopbaan bij de VDS en heeft nog enkele bezorgdheden om aan te kaarten. Belangrijke dingen vragen tijd, en soms kunnen ze niet wachten. Een uurtje later leg ik af. Die mailbox zal nog wat verder moeten uitpuilen.
Olala, uitnodiging voor een groepsgesprek via de telefoon. Onze coördinator is bij de minister langs geweest, en wil ons graag snel briefen over wat er daar gezegd is. We krijgen de korte uitleg, kunnen onze mening geven en samen hakken we knopen door. (Waar het precies over ging, dat hoor je als je aangenomen wordt ;)
Gezien ik nog tijd heb, vlieg ik weer op de to-do’s: Nog snel zoveel mogelijk afwerken voor ik vertrek naar het overleg van deze avond.
Hoe dat gelopen is, dat vertel ik je de volgende keer!