We namen nog eens contact op met Hilde, de mama van Ward en één van de drijvende krachten van Ouders voor inclusie. Ze vertelt nog steeds met veel plezier over haar zoon.
"Ward is ondertussen 18 jaar en we pakken zijn opvoeding nog steeds zo inclusief mogelijk aan. In september gaat hij naar het vijfde jaar, in het gewone onderwijs. Ward is ondertussen al veel zelfstandiger geworden. Hij neemt alleen de bus en de trein, op zijn vaste trajecten. Hij gaat zelf naar de winkel en betaalt er met de bankkaart. En met zijn gsm kan hij bellen en sms'en.
In zijn vrije tijd gaat Ward nog steeds naar de dansles in Waregem. Daar is hij in de dansgroep meegegroeid met de andere kinderen. We hebben ook G-sport geprobeerd, maar dat was niet echt Ward zijn ding. En uiteraard spendeert hij ook veel van zijn vrije tijd met zijn vriendin, met wie hij nu een jaar samen is.
Op het speelplein is het indertijd op een valse noot geëindigd, na het vertrek van speelpleinverantwoordelijke Roos. Ward werd naar ons aanvoelen te veel als 'speciaal kind' behandeld, terwijl wij dat niet meer nodig vonden. Hij was al een paar jaar ouder en een pak zelfstandiger geworden, extra begeleiding was eigenlijk niet meer nodig. Maar we moesten nog op voorhand inschrijven, konden maximaal drie weken komen, terwijl dat voor andere kinderen niet gold. Zo zie je dat de juiste persoon op de juiste plaats wel belangrijk is."