Terwijl de kinderen een heel jaar op de schoolbanken zaten, waren we het bijna vergeten, maar spelen is natuurlijk hun hoofdberoep. Het is hun manier om de wereld te ontdekken, daar hun plaats in te zoeken, vrienden te maken, hun grenzen te verleggen, om te leren omgaan met conflicten en frustraties. Spelen is gewoon hun manier van zijn.
In elk kind schuilt dan ook een speeltijger. Da’s zo’n beest dat buitelt, rent, graaft, verovert, wegduikt, onderzoekt en… deugnieterijen uithaalt. Om dat allemaal te kunnen, heb je ruimte nodig – in alle betekenissen van het woord. Je hebt fijne plekken nodig om de tijger uit te hangen, niet alleen in de achtertuin, maar vooral ook op pleintjes en in de publieke ruimte. Je hebt volwassenen nodig die niet alleen een oogje in het zeil houden, maar er ook eens eentje dichtknijpen. En je kunt liefst ook rekenen op een bende enthousiaste animatoren die bereid zijn om het beest nog eens goed wakker te schudden. Want de speeltijger durft tijdens het schooljaar wel eens in slaap te dommelen…